Παρ’ όλο που οι επιδόσεις του ήταν καλές στα περισσότερα μαθήματα, η συμπεριφορά του στη τάξη εξαγρίωνε τους δασκάλους του. Καθόταν στο πίσω μέρος της αίθουσας, με το ονειροπόλο βλέμμα του και το ελαφρύ μειδίαμά του, αρνούμενος το σεβασμό και τη δουλικότητα που εκείνοι ένιωθαν πώς τους όφειλε. Ο διευθυντής του σχολείου ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένος. Στο προαύλιο καθόταν παράμερα νιώθοντας απέχθεια για τα βίαια αθλήματα. Στο τέλος της σχολικής μέρας κατέφευγε στο σπίτι του, βρίσκοντας ανακούφιση στο αγαπημένο του βιολί και σ’ αυτό που αργότερα θα αποκαλούσε «Ιερό βιβλίο της Γεωμετρίας»…..

  Όταν αργότερα (μετά από μακρά απουσία), επέστρεψε στο Βερολίνο για να αναλάβει θέση καθηγητή   στο Πανεπιστήμιο, επισκέφθηκε το παλιό του σχολείο, ο διευθυντής του σχολείου ήταν πεπεισμένος πως ο μαθητής του, που δεν υποσχόταν τίποτα, θα ήταν πάμπτωχος και πως πιθανώς είχε έρθει για να ζητιανέψει χρήματα.

«ΦΥΣΙΚΗ για ποιητές», Robert March,  Δίαυλος