Σκοπός: Να κατανοηθεί η διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες διαλυμάτων.
Διαδικασία:
-
Συνδέουμε σε σειρά πηγή ηλεκτρικού ρεύματος 4-12 V, λαμπτήρα, δοχείο με διάλυμα και διακόπτη.
- Στο ποτήρι τοποθετούμε διαδοχικά τα παρακάτω διαλύματα:
- Διάλυμα Υδροχλωρικού οξέος.
- Διάλυμα οξικού οξέος (ξύδι).
- Διάλυμα υδροξειδίου του Νατρίου.
- Διάλυμα Χλωριούχου Νατρίου.
- Διάλυμα αιθανόλης (Οινόπνευμα).
- Διάλυμα ζάχαρης.
-
Παρατηρούμε ότι ο λαμπτήρας ανάβει έντονα στα διαλύματα 1, 3 και 4 (ισχυροί ηλεκτρολύτες), ασθενέστερα στο 2 και δεν ανάβει στα 5 και 6.
-
Συμπεραίνουμε ότι τα διαλύματα οξέων, βάσεων και αλάτων είναι ιοντικά ή ηλεκτρολυτικά και άγουν το ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ τα άλλα δύο είναι μοριακά.
Εξήγηση – Θεωρητικά Στοιχεία
- Τα οξέα οι βάσεις και τα άλατα ανήκουν στη κατηγορία των ηλεκτρολυτών. Έτσι όταν διαλύονται σε νερό ιοντίζονται (οξέα, ή ομοιοπολικές βάσεις) ή διίστανται (υδροξείδια, άλατα)παρέχοντας ιόντα τα οποία είναι φορείς του ηλεκτρικού ρεύματος.
- Τα διαλύματα ισχυρών ηλεκτρολυτών περιέχουν σχεδόν αποκλειστικά ιόντα, τα διαλύματα των ασθενών ηλεκτρολυτών περιέχουν ιόντα και μόρια, ενώ τα διαλύματα των μη ηλεκτρολυτών περιέχουν αποκλειστικά μόρια.
Συμπεράσματα:
-
Τα οξέα οι βάσεις και τα άλατα όταν διαλύονται σε νερό σχηματίζουν ιοντικά διαλύματα.
-
Τα ιοντικά διαλύματα επιτρέπουν το ρεύμα να περάσει μέσα από αυτά.
Διδακτική αξιοποίηση: Δ, Γ, Λ (Διαλύματα, ηλεκτρολύτες).