Αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση ότι η συναισθηματική διάσταση στη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών «αν και αφορά σπουδαίο στοιχείo της προσωπικότητας και παίζει πρωταρχικό ρόλο στη μάθηση , εν τούτοις αγνοήθηκε η καλλιέργειά της στο παραδοσιακό Σχολείο για πολλούς λόγους». Ειδικά η Χημεία αποτελεί επιστήμη που κατεξοχήν «κλείνει μάτι» στις αισθήσεις. Η εισήγηση διερευνά τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες ο Δάσκαλος της Χημείας θα μπορέσει να βάλει το συναίσθημα στην διδασκαλία του και τους τρόπους με τους οποίους θα πετύχει την μέγιστη δυνατή αξιοποίησή του.